Met haar balletcompany werd ze gevraagd van Duitsland tot Kazachstan en van Oostenrijk tot Taiwan. Ze ontwikkelde een eigen stijl die start vanuit het Russisch ballet. Ze koos voor de Russische stijl en niet voor de Franse omdat ze zelf opgeleid werd door een Russische balletmeester.
Olivia begon te dansen toen ze vijf jaar was. “Mijn mama zag dat ik veel gevoel voor ritme had en stuurde me naar de balletschool. Ik kreeg les van een Russische balletmeester. Hij was streng maar ik heb er ontzettend veel van geleerd”, vertelt Olivia, “Het was ook hij die me aanzette om choreografe te worden. Maar eigenlijk kon ik net zo goed schilderes of muzikante geworden zijn. Het creatieve en het kunstenaarschap heeft altijd in mij gezeten.”
Olivia heeft in de voorbije vijftig jaar heel wat leerlingen opgeleid. Voor sommige leerlingen bleef ballet een hobby maar voor andere werd het een beroep. “Ik heb 16 leerlingen die uitgegroeid zijn tot professionele dansers”, zegt Olivia, “maar ik ben even fier op de groep die semi-professioneel aan de slag is. Want veel mensen vergeten die groep. Het is keihard werken maar het levert prachtige resultaten op. Zo herinner ik mij een choreografie die ik maakte rond de Catalaanse architect Gaudi. Ik was al sinds mijn twaalfde verliefd op zijn werk en in 2017 heb ik met mijn danscompany een ode gebracht aan de man.”
Olivia heeft in haar carrière vaak voor speciale creaties gezorgd. Door haar studies muziekgeschiedenis en slagwerk kent ze de muziek door en door en deinst ze er niet voor terug om choreografieën te maken op werken van klassieke componisten zoals Bach, maar ook op werken van bijvoorbeeld Pink Floyd.
“En na vijftig jaar geef ik nog altijd les”, legt Olivia uit, “Het is belangrijk om tussen de leerlingen te blijven staan zodat mijn stijl behouden blijft. Al is het niet altijd even makkelijk. Je moet als choreografe ook pedagoge zijn. Je moet goed weten hoe je je leerlingen moet benaderen om het beste resultaat te halen.”
